Uratowane życie małej kuny domowej

Życie małej kuny domowej zostało uratowane przez naszego kolegę Wojtka Knapskiego i jego żonę Lucynę z Nadleśnictwa Wronki. Dwa miesiące temu do ich domu robotnicy leśni przynieśli małą kunę mierzącą wtedy kilkanaście centymetrów. Wcześniej jej przyjęcia odmówiło ZOO i straż miejska. Nasz Kolega Wojtek wraz z żoną postanowili zająć się porzuconym maluchem, który bez pomocy ludzi zginęłaby z głodu. Karmiona mlekiem kozim i najlepszą wołowiną wyrosła na piękną młodą kunę. Niestety nie będzie mogła być wypuszczona na wolność, gdyż nie boi się ludzi. Przyzwyczaiła do ich obecności i widoku. Lgnie do nich bez obaw co na wolności mogłoby skończyć się dla niej śmiercią. Cały czas czeka na Wojtka, bez obecności którego nie może nawet zasnąć. Więc nocą śpi razem z opiekunami w domu w specjalnym kojcu a na dzień trafia do woliery. Gratulujemy Wojtkowi i jego żonie wielkiego serca dla zwierząt.

Kuna domowa, kamionka (Martes foina) – synantropijny gatunek niewielkiego ssaka drapieżnego z rodziny łasicowatych. Występuje w niemal całej Europie oraz w strefie klimatu umiarkowanego Azji, aż po Himalaje i Chiny. W Europie jest spotykana od północnej Danii po zachodnią Hiszpanię i – na południe – po Włochy i niektóre wyspy na Morzu Śródziemnym i Egejskim. W Polsce występuje na całym obszarze kraju, zwykle w okolicach ludzkich siedzib, ruinach, lasach, a także w centrach dużych miast. W stanie Wisconsin w USA zaadaptowała się do warunków naturalnych mała populacja kun domowych, które zostały tam sprowadzone jako zwierzęta domowe. Kuna, podobnie jak większość małych łasicowatych, charakteryzuje się wydłużonym ciałem i krótkimi nogami. Sierść brązowa, na piersi biała rozwidlona plama; jej rozwidlenia sięgają aż do nasady przednich łap zwierzęcia. Jest to najprostszy sposób odróżnienia kuny domowej od kuny leśnej (Martes martes), która wprawdzie też ma łatę na piersi, ale żółtą i nie rozwidloną. W odróżnieniu od kuny leśnej, kuna domowa ma nagie opuszki palców i stóp. Długość ciała: 45-53 cm, długość ogona: 25-30 cm, masa ciała: 1,1-1,5 kg (samice nieznacznie mniejsze od samców). Żywi się gryzoniami, ptakami i ich jajami, żabami i owadami. Dość duży udział w jej diecie mają owoce. W jaskiniach poluje na nietoperze. W zabudowaniach gospodarskich tępi szczury i myszy, wyrządza jednak również szkody wśród drobiu. Kuna domowa żyje średnio 8–10 lat. Jej naturalnymi wrogami są wilki, psy i lisy, a także borsuki.

Tekst:K.A. Informacja z Wikipedia.

Zdjęcie N.A.